Minimal Müdahaleci Eğitim, çocuk gruplarında öğrenmeyi teşvik etmek için yeterli motivasyon düzeyini oluşturmak amacıyla öğrenme ortamını kullanan ve öğretmenin minimum müdahalesiyle veya hiç müdahalesi olmayan pedagojik bir yöntem olarak tanımlanmaktadır.
Minimal müdahaleci eğitim olarak bilinen öz yönetimli öğrenme yöntemi hem evde hem de sınıfta uygulanabilir.
İhtiyaç duyulan tek şey, çocuğun keşfedip öğrenmesine yardımcı olacak kaynaklara ve soruları cevaplayabilen ya da çocuğun karşılaştığı aşılmaz engellerin üstesinden gelmesine yardım edebilen bir ebeveyn ya da danışmana erişimidir.
Bu öğrenim yönteminin mantığında şu ilkeler yer alır;
“Küçük gruplar hâlinde çalışan çocuklar akılcı ve mantıklı sonuçlar çıkararak ‘büyük sorular’ın cevaplarını yetkin bir şekilde arayabilir.”
“Bu, okul müfredatının onlardan beklediğinin çok daha ötesinde bir şeydir. Cevaplarla değil de sorularla harekete geçirilen bir öğrenme türüdür.”
Minimal Müdahaleci Eğitim metodolojisi, Prof. Sugata Mitra’nın ünlü Duvardaki Delik Deneyinden türetilmiştir.
Minimal Müdahaleci Eğitim, çocukların doğal merakını kullanır ve kendi başlarına öğrenebilecekleri destekleyici bir ortam sağlamaya odaklanır.
Çocuklar, Öğrenme İstasyonlarıyla özgürce deney yapma sürecinde kritik problem çözme becerileri edinirler.
Ayrıca çocukların bilgilerini paylaşabilecekleri ve bu süreçte daha iyi grup dinamikleri geliştirebilecekleri, hepsi de son derece doğal bir ortamda, işbirlikçi bir ortam sağlar.
Minimal Müdahaleci Eğitim’in benzersizliği, çocukları tamamen kendi ilgi alanlarıyla Öğrenme İstasyonuna çekebilme yeteneğidir.
