Doğal Eğitim

🔸 En biçimlendirici on iki yılını okul olarak bilinen otoriter bir diktatörlüğün etkisi altında geçirdikten sonra, insanların gerçek bir demokrasiye katılmalarını nasıl bekleyebiliriz? 🔸 Soru sormamayı, düşünmemeyi, kendilerine ne yedirildiğini incelememeyi öğrendiler. 🔸 Bunun yerine itaatkar tüketiciler ve serbest piyasanın, şirketlerin egemen olduğu neoliberal ekonominin istekli köleleri haline geldiler. Seçim zamanı geldiğinde, kendi çıkarlarına aykırı olarak, zenginlerin davalarının en büyük baba destekçisi olarak oy vermeye -zahmet ederlerse- gidecekler. 📌 Okul, toplumdaki en güçlü, en tehlikeli ve en zararlı kurumdur.

Okul eğitiminde; önceden belirlenmiş bir hedefe yönlendirilen öğrenci mevcut A bilgi durumundan B'ye doğrusal bir yol boyunca sürüklenir. (mavi yol) Süreç yavaş ve etkisizdir. Buna karşılık, öğrenmeye hevesli ama okula gitmeyen kişi, kırmızı renkli yolda görüldüğü şekilde öngörülemeyen yolları takip eder. Dolanık kırmızı yolun uzunluğundan anlaşılacağı üzere toplam bilgi kütlesi, okula nispetle oldukça büyüktür. Okul öğrencisi, B hedefine göre ayarlanmış bir okul testini geçebilir. Okula gitmeyen bir öğrenciyse bu testi geçemeyebilir. (ortadaki siyah çizgi) Fakat bir "çıkar kriteri" ölçen test yapılırsa tüm rekabet yok olur ve okulsuz öğrencinin geride kalmadığı anlaşılırdı. (yeşil çizgi) Dünyanın çoğu, önceden tanımlanmış bir toplum için önceden tanımlanmış hedeflere (B) ulaşmaya taparken, doğal öğrenme içgüdüsünü (öğrenme dürtüsü) keşfetmekte başarısız olmaya devam ediyoruz. Ve bu süreçte mutsuz toplumlar inşa ediyoruz.

Öğrenme dürtüsü, bir çocuğun peşinden gitmek istediği tutkular ve ilgi alanları kümesidir. Okul öğrenmesi, okul sistemi tarafından belirlenen bir dizi ödül ve cezadan oluşur. Okulların bilgiyi müfredata göre seri hale getirmesi nedeniyle müdahaleye açık ve karmaşıktır, kısa süreli ezbere yol açar. Serbest öğrenme, ödül derecesini kendi belirlemesi sebebiyle basit, kalıcı, tutarlı ve uygulanabilir anılar oluşturur. Ödül güçlüdür ve ceza yoktur. Bu, öğrenme dürtüsünün gelişmesini sağlayarak başarıya götürür. Okul zorlaması ise öğrenme tutkusunu yok eder ve öğrenilmiş çaresizliğe yol açar. Öğrenme dürtüsünü zayıflatır, bilgi kalitesini düşürür. Ödül sinyali zayıftır ve talebe bağlı gelişmediği için tutarlılık oluşturmaz. Buna karşılık öğrenme dürtüsü içsel arzuları koruyarak zorlamalara karşı isyan eder. Sonuçta çoğu çocuk okuldan nefret eder, öğrenme sevgisini kaybeder ve sisteme boyun eğerek köleleşmeyi kabul eder.